We hebben inmiddels Tasmanië achter ons gelaten! De vlucht naar Melbourne in Zuid Australië vertrok precies op tijd! Op het vliegveld kregen we onze auto, een splinternieuwe Ford G6. Een pittig beestje, dat moet gezegd! Met de Tomtom van Wendy vertrekken we richting Apollo Bay. De weg voert voor het grootste gedeelte over de beroemde Great Ocean Road. Een mooie 300 km lange weg langs de Zuidkust. Het eerste gedeelte is behoorlijk saai en we begrijpen dan ook niet, dat er zoveel ophef over wordt gemaakt. Het behoort in het rijtje van Highway One in Californië; een weg ten Zuiden van Kaapstad (waar veel commercials worden opgenomen) en deze dus! Maar al snel blijkt waarom het predikaat “mooiste weg” toch zeker gerechtvaardigd is: schitterende vergezichten langs enorme brandingen, om kort daarna weer door een regenwoud te rijden. De “oh”, ”ah” en “wauw” wisselen elkaar in rap tempo af. De afstand naar Apollo Bay is 190 km, maar is zeker geen straf met dit fraaie uitzicht. De bewegwijzering in Australië is geweldig en voor een scherpe bocht wordt duidelijk aangegeven hoe hard je deze kan nemen.
We rijden Apollo Bay binnen, maar hebben geen idee waar onze overnachtingplek is omdat we geen huisnummer hebben. Rondvragen heeft geen zin, dus dan maar bellen met een nummer wat op de boeking staat. De dame geeft een duidelijke uitleg waar het is. Er staan 4 villa’s aan de rand van het strand en één daarvan is voor ons bedoeld! We rijden naar Beach Villa One! We hebben mooie plekken gehad deze, en ook andere reizen, maar deze staat in onze Top 3! Ongelofelijk wat er allemaal is: 2 slaapkamers, waarvan er 1 niet nodig is, maar ala.., 2 badkamers, open haard, spa, elektrische bbq op het achterterras, overal TV’s etc. En direct aan het strand! Hier kan je het wel een paar weken uithouden, maar we zijn er slechts 2 nachten! Jammer!
Het stadje Apollo Bay is een surfstadje, halverwege de Great Ocean Road. Veel kampeerders slaan hier hun tent op en ook backpackers zie je hier veel. Vanavond nog een goede Nissan te koop gezien voor $ 35 “because I leaving Australia tomorrow”. Een uurtje later was de auto verkocht!! Maar ja , wat wil je voor nog geen € 20! Zo gaat dat dus. De sfeer is heel relaxt en er is genoeg plek om wat te eten! Dat doen we dan ook op aanraden van de Lonely Planet. Het is wel druk in het restaurant, waar je vooraf moet betalen. Het zal wel goed komen, denk je dan, en dat klopt ook! Het was heerlijk!
De volgende dag, zaterdag, was het plan naar de “Twelve Apostels” te rijden. Dit is een beroemde steenformatie in de zee. Het ligt op ca 90 km van het huis vandaan. Uiteraard over de Great Ocean Road gaan we op weg! Wat een mooie route, met onderweg toch af en toe even stoppen om van het uitzicht te genieten, en koffie! Na een kleine 2 uur rijden komen we aan bij een uitzichtpunt waar je de meeste Apostels kan zien. Er zijn er geen 12, maar 9. Dit komt doordat er door de jaren heen 3 “weggespoeld” zijn. Recentelijk heeft een jongen van 15 jaar met zijn videocamera een opname gemaakt. Hij kon niet weten, dat deze opname spectaculair was. Op het moment dat hij zijn camera startte verdween één van de Apostels in zee! Het filmpje was ooit op Youtube te zien. Ik weet niet of het er nog op staat...
Het uitzicht is wéér adembenemend! Dat je zo kan genieten van een hoop stenen in zee! Het weer speelt natuurlijk ook mee, met een strak blauwe hemel en 22 graden! Marja blijft maar foto’s nemen en gelijk heeft ze! Helicopters vliegen over de rotspartijen heen. Het zou ons ook te gek lijken en ach... waarom ook niet! Vanuit de lucht zou het helemaal schitterend moeten zijn! En dat is het ook!! We zaten met een bijzonder aardige piloot in de heli, dus totaal met z’n drieën. Onderweg vlogen over de beroemde stenen en meer van dat alles! Heerlijk!
Nadat we geland waren zijn we verder gegaan op de Great Ocean Road. Na nog een paar een “lookouts” te hebben aangedaan kwamen we bij de London Bridge. Dit is een bijzondere plek, omdat de golven door duizenden jaren te beuken op de rotsen een natuurlijk brug hebben geslagen! Maar in januari 1990 zakte zonder aanleiding één overbrugging zomaar in. Twee personen kwamen op het nieuwe eiland vast te zitten, omdat ze niet terug konden naar het vaste land. Na uren zijn ze er per helikopter afgehaald! Een spannend avontuur moet dat geweest zijn!
We hebben de hele Great Ocean Road afgereden! Wat een feest is dat! Bij terugkomst in het huis hebben eerst eens goed de foto’s bekeken van die dag. Vervolgens wederom lekker gegeten in het stadje!
De volgende ochtend hebben we Apollo Bay weer verlaten op weg te gaan voor de terugreis naar Melbourne. Wederom natuurlijk over die prachtige weg. Na ongeveer 20 km komen we bij een plek waar heel veel Koala beertjes in de bomen zitten. Nu hadden we die op de heenreis al gespot, maar zagen toen geen kans te stoppen, nu wel! Nu slapen Koala’s zo’n 20 uur per dag, dus met die wetenschap moesten ze er nog steeds zitten. En dat was dus zo!
Aangekomen in Melbourne hebben we eerst maar ingecheckt in het hotel. Aan dit hotel kleeft een lange historie van allerlei verschillende zaken. Heel beroemde biljarttafels werden hier oa gemaakt. De ontwerper heeft 51 records met deze tafels op zijn naam staan! Nu is het dus een hotel, dat geheel gemoderniseerd is. Prachtige kamer met uitzicht op het stadion. Alles staat hier in het teken van de Australian Open Tennis Kampioenschappen. Over een week vinden de eerste wedstrijden plaats.
De stad Melbourne ligt aan de rivier Yarra. Het is hier echt volop zomer met zo’n 24 graden (het klopt dus Rob!!). Het heeft een heerlijke zomerse sfeer met veel buitenactiviteiten en overal hoor je live muziek. Zo’n dikke 9 jaar geleden waren we ook in Melbourne, maar er is hier veel veranderd: veel terrasjes, direct aan de Yarra; een prachtige promenade; bootjes op de rivier etc. We hebben een heerlijk restaurantje gevonden met veel Italiaanse gerechten op de kaart! Nu kunnen we een kort verhaal lang maken, maar het was heerlijk! De wijn in dit land is van ongekende kwaliteit en dat kan je dus niet laten staan! Aan het eind van de maaltijd, die wij heerlijk op het terras hebben genuttigd valt de schemering in. Het is dan ongeveer half 10. We maken nog een paar prachtige foto’s van een indrukwekkende skyline! Terug in het hotel hebben we, via Skype, Kim aan de lijn! Haar gaan we woensdag ontmoeten in Kuala Lumpur, Maleisië. Zij vliegt daar een dag eerder heen, natuurlijk met de KLM. Zij zit met haar crew in een ander hotel, net buiten de stad. Op woensdagochtend komt zij naar ons hotel, dat direct naast de Petronas Towers (452 mtr hoog) ligt. Het is momenteel het op drie na hoogste gebouw ter wereld. In de toren bevinden zich in totaal 74 liften, 29 daarvan zijn dubbeldeks. We kijken heel erg uit Kim daar te ontmoeten! Wellicht dat we nog wat kunnen schrijven vanuit Kuala Lumpur, waar wij dinsdag heen vliegen. Eerst gaan we morgen lekker van Melbourne genieten, want dit is een stad om van te houden! Dus tot later!!
zondag 11 januari 2009
woensdag 7 januari 2009
Laatste Tasmanië dagen....
Toen we weer op pad gingen, op weg naar de volgende plek, konden wij ons niet voorstellen, dat het elders op Tasmanië nog mooier kon zijn.... En ja hoor, dat kan toch!
We wilden Launceston achter ons laten en gaan op weg naar Freycinet National Park, aan de Oostkust. Voordat we in de auto stapten wilden we eerst nog even naar het City Park van Launceston. Het is een heel oud park met, en dat is toch bijzonder, apen! Sinds 1989 zijn er weer apen te vinden in het park, dat vroeger “gewoon” was. Inderdaad, weliswaar achter glas, zien we veel apen. Grappig, maar wat nog leuker was, dat we langs het gebouw van City Park Radio (103.7 Mhz) kwamen. Er blijkt ook een museum aanvast te zitten. Met mijn korte radio werkervaring moest ik toch even een kijkje nemen! Prachtige oude radio’s en.... ja hoor, een poster van Radio Noordzee Internationaal aan de muur!! Ook was er een schaalmodel van de Mi Amigo. Mijn werkzame periode is begonnen bij Radio Noordzee, vandaar mijn meer dan gewone belangstelling. Er was zelfs een soort van boekwerk over de Mi Amigo aangelegd! Mijn belangstelling voor de radio is nog steeds heel groot! Vorig jaar mocht ik zelfs voor de NPS een paar programma’s live op de radio maken.
Bij City Park Radio in Launceston werken uitsluitend vrijwilligers. Een dame op leeftijd verteld over de studio’s, die vroeger als paardenstallen werden gebruikt. Bij Radio Noordzee werkten wij in de zg “Vijfde Stal” van de Hofstede Oud Bussem, dus er was een soort raakvlak met mijn eerste werkgever! Achterin was een, wederom, wat oudere dame met een programma bezig. In het Frans, want zijn maakten in meer dan 10 talen programma’s, waaronder ook Nederlands. Helaas hebben wij dat niet kunnen beluisteren, omdat het Nederlandse uurtje middenin de nacht wordt uitgezonden. Om het station draaiende te houden krijgen ze wel wat geld van de overheid, want het is wel legaal wat ze doen, in tegenstelling tot Radio Noordzee & Mi Amigo in die tijden!
Eenmaal op weg naar Coles Bay in het Freycinet National Park voor een afstand van 170 km. komen we door en langs verschillende mooie plekjes, zoals Moulting Lagoon. We hebben een bungalow geboekt bij Edge of the Bay en dat klopt: Het ligt direct aan het water aan een prachtige baai! Vijf km verderop ligt het lieflijke plaatsje Coles Bay. We doen hier een paar boodschappen, zoals wijn en water. Dat water hebben we hard nodig, omdat we op woensdag naar één van de mooiste locaties van Australië willen gaan lopen: Wineglass Bay! Het is een warme dag en de temperatuur van de auto geeft 32 graden aan! Voordat we terug gaan naar ons tijdelijke huisje gaan we nog even naar Cape Tourville. Hier is een “lookout” met een prachtig uitzicht over de baai. We lopen over de boardwalk en verbazen ons over wéér een prachtige plek op dit eiland, ooit ontdekt door de Nederlander Abel Tasman.
Op het terras van ons huisje komt een moeder kangoeroe en haar kind aanwippen! Moeder staat toe, dat zoon of dochter langdurig drinkt uit de buidel. Wat een mooi gezicht! Daarna werd er langdurig geknuffeld! Prachtig om te zien!
Het restaurant van dit zeer kleinschalige park heeft een uitstekende naam en willen dat ’s avonds wel eens ontdekken! We kunnen kort zijn: het klopt wat ze schrijven in de Lonely Planet van Tasmanië! Het uitzicht is prachtig, zeker bij zonsondergang wat rond 9 uur is. Er wordt ook melding gemaakt van de bijzondere zonsopgang, dus dat betekent vroeg op!
Inderdaad is het een mooie zonsopgang om ca. 5.45 uur, maar het is vroeg en besluiten nog even te gaan slapen! Want de Wineglass Bay wacht op deze woensdag! Na het ontbijt, wat de dag ervoor bij ons in de koelkast werd gezet, gaan we op pad. We zijn niet de enige om naar Wineglass Bay te lopen: het parkeerterrein in vol! Geen probleem, want van een Ranger mogen we langs de weg staan! Het is niet verwonderlijk, dat het druk is, want deze baai staat in de Top 10 van mooiste stranden ter wereld! De klim er naartoe valt tegen met 660 traptreden en behoorlijk steile hellingen, maar het is het alle moeite waard!! Wat een prachtig uitzicht! Tasmanië is een fotogeniek eiland, maar met dit fraaie weer en de overweldigende omgeving behoort deze plek zeker ook in onze Top 10! Na 85 foto’s genomen te hebben gaan we op de weg terug. Dat gaat aanmerkelijk makkelijker! We doen ook Honeymoon Bay aan en zoals de naam al doet vermoeden: Het is een idyllische plek! De zee heeft zoveel kleuren blauw, maar het azuur komt er het best uit! Als we “thuis” komen belt Eva, die zich samen met Rinus, in Noosa bevindt! We wisselen wat ervaringen uit! Ze heeft het enorm naar haar zin en gaat binnenkort richting Darwin! Zij blijft nog wat langer dan wij in Australië! Als we weer in Nederland zijn, hebben we veel bij te praten!
Inmiddels zijn we weer teug in Hobart om morgen, vrijdag, het vliegtuig te nemen naar Melbourne! Vandaar gaan we naar Apollo Bay over de Great Ocean Road! Daarover later meer! En dank voor alle leuke reacties, via dit blog en mail!!
We wilden Launceston achter ons laten en gaan op weg naar Freycinet National Park, aan de Oostkust. Voordat we in de auto stapten wilden we eerst nog even naar het City Park van Launceston. Het is een heel oud park met, en dat is toch bijzonder, apen! Sinds 1989 zijn er weer apen te vinden in het park, dat vroeger “gewoon” was. Inderdaad, weliswaar achter glas, zien we veel apen. Grappig, maar wat nog leuker was, dat we langs het gebouw van City Park Radio (103.7 Mhz) kwamen. Er blijkt ook een museum aanvast te zitten. Met mijn korte radio werkervaring moest ik toch even een kijkje nemen! Prachtige oude radio’s en.... ja hoor, een poster van Radio Noordzee Internationaal aan de muur!! Ook was er een schaalmodel van de Mi Amigo. Mijn werkzame periode is begonnen bij Radio Noordzee, vandaar mijn meer dan gewone belangstelling. Er was zelfs een soort van boekwerk over de Mi Amigo aangelegd! Mijn belangstelling voor de radio is nog steeds heel groot! Vorig jaar mocht ik zelfs voor de NPS een paar programma’s live op de radio maken.
Bij City Park Radio in Launceston werken uitsluitend vrijwilligers. Een dame op leeftijd verteld over de studio’s, die vroeger als paardenstallen werden gebruikt. Bij Radio Noordzee werkten wij in de zg “Vijfde Stal” van de Hofstede Oud Bussem, dus er was een soort raakvlak met mijn eerste werkgever! Achterin was een, wederom, wat oudere dame met een programma bezig. In het Frans, want zijn maakten in meer dan 10 talen programma’s, waaronder ook Nederlands. Helaas hebben wij dat niet kunnen beluisteren, omdat het Nederlandse uurtje middenin de nacht wordt uitgezonden. Om het station draaiende te houden krijgen ze wel wat geld van de overheid, want het is wel legaal wat ze doen, in tegenstelling tot Radio Noordzee & Mi Amigo in die tijden!
Eenmaal op weg naar Coles Bay in het Freycinet National Park voor een afstand van 170 km. komen we door en langs verschillende mooie plekjes, zoals Moulting Lagoon. We hebben een bungalow geboekt bij Edge of the Bay en dat klopt: Het ligt direct aan het water aan een prachtige baai! Vijf km verderop ligt het lieflijke plaatsje Coles Bay. We doen hier een paar boodschappen, zoals wijn en water. Dat water hebben we hard nodig, omdat we op woensdag naar één van de mooiste locaties van Australië willen gaan lopen: Wineglass Bay! Het is een warme dag en de temperatuur van de auto geeft 32 graden aan! Voordat we terug gaan naar ons tijdelijke huisje gaan we nog even naar Cape Tourville. Hier is een “lookout” met een prachtig uitzicht over de baai. We lopen over de boardwalk en verbazen ons over wéér een prachtige plek op dit eiland, ooit ontdekt door de Nederlander Abel Tasman.
Op het terras van ons huisje komt een moeder kangoeroe en haar kind aanwippen! Moeder staat toe, dat zoon of dochter langdurig drinkt uit de buidel. Wat een mooi gezicht! Daarna werd er langdurig geknuffeld! Prachtig om te zien!
Het restaurant van dit zeer kleinschalige park heeft een uitstekende naam en willen dat ’s avonds wel eens ontdekken! We kunnen kort zijn: het klopt wat ze schrijven in de Lonely Planet van Tasmanië! Het uitzicht is prachtig, zeker bij zonsondergang wat rond 9 uur is. Er wordt ook melding gemaakt van de bijzondere zonsopgang, dus dat betekent vroeg op!
Inderdaad is het een mooie zonsopgang om ca. 5.45 uur, maar het is vroeg en besluiten nog even te gaan slapen! Want de Wineglass Bay wacht op deze woensdag! Na het ontbijt, wat de dag ervoor bij ons in de koelkast werd gezet, gaan we op pad. We zijn niet de enige om naar Wineglass Bay te lopen: het parkeerterrein in vol! Geen probleem, want van een Ranger mogen we langs de weg staan! Het is niet verwonderlijk, dat het druk is, want deze baai staat in de Top 10 van mooiste stranden ter wereld! De klim er naartoe valt tegen met 660 traptreden en behoorlijk steile hellingen, maar het is het alle moeite waard!! Wat een prachtig uitzicht! Tasmanië is een fotogeniek eiland, maar met dit fraaie weer en de overweldigende omgeving behoort deze plek zeker ook in onze Top 10! Na 85 foto’s genomen te hebben gaan we op de weg terug. Dat gaat aanmerkelijk makkelijker! We doen ook Honeymoon Bay aan en zoals de naam al doet vermoeden: Het is een idyllische plek! De zee heeft zoveel kleuren blauw, maar het azuur komt er het best uit! Als we “thuis” komen belt Eva, die zich samen met Rinus, in Noosa bevindt! We wisselen wat ervaringen uit! Ze heeft het enorm naar haar zin en gaat binnenkort richting Darwin! Zij blijft nog wat langer dan wij in Australië! Als we weer in Nederland zijn, hebben we veel bij te praten!
Inmiddels zijn we weer teug in Hobart om morgen, vrijdag, het vliegtuig te nemen naar Melbourne! Vandaar gaan we naar Apollo Bay over de Great Ocean Road! Daarover later meer! En dank voor alle leuke reacties, via dit blog en mail!!
maandag 5 januari 2009
TASMANIË
Na onze laatste nieuwsbrief hebben we weer heel veel gezien én beleefd! Hier op Tassie, zoals Tasmanië liefkozend genoemd wordt, is het echt zomer geworden! De temperatuur loopt overdag lekker op tot zo’n 25 graden en dat is meer dan prettig. Zeker nu het in Nederland echt winter is geworden.
We hebben Strahan inmiddels verlaten en zijn op weg gegaan naar Cradle Mountain. Dit is een plek op Tasmanië die je gezien moet hebben. Vrienden en collega’s gingen ons al voor naar deze beroemde plek! Het ligt bijna middenin op dit eiland en ligt 138 km van Strahan. De route ernaar toe is al prachtig: hoge bomen en diepe dalen wisselen elkaar af. We maken een korte stop in het oude mijnwerkers stadje Zeehan. Het ziet eruit als een stadje in B-Western film! Het moet heel saai zijn om hier te wonen en wij verwonderen ons om de kids, die hier hun jeugd moeten slijten: er is vrijwel niets te beleven. In ieder geval schenken ze lekkere koffie in de lokale bakkerij! We naderen Cradle Mountain! Wat een ongelofelijk mooi gebied! Het staat dan ook niet voor niets op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO! We kijken onze ogen uit en zien in de verte de Cradle Mountain (1545 meter hoog) opduiken met inderdaad een beetje sneeuw rond de top! Het is een Walhalla voor wandelaars. De huisjes of cabins zijn per 2 aan elkaar gebouwd en geven absolute privacy! We bewinden ons bij Cradle Mountain Lodge! Onze cabin heeft een Spa bubbelbad, open haard, keuken en een terras. De Walibies komen nieuwsgierig kijken. Ook een moeder met een kleintje zit naar ons te turen! Wat een natuur! We besluiten meteen de wandelschoenen aan te trekken en de omgeving te verkennen. Het weer is bewolkt maar heerlijk om te wandelen!
We hopen, dat het weer goed blijft, maar in de bergen weet je het maar nooit! Vandaar dat we besluiten om toch nog een eindje richting Cradle Mountain te rijden. Dat is zo’n 14 km verderop. De berg is prima te zien, gelukkig, en maken een paar prachtige foto’s. Wat we niet wisten is dat de volgende dag het weer werkelijk super was met een strak blauwe hemel. Dus zijn we er weer naartoe gegaan en hebben een flink stuk gelopen om Lake Dove heen. We hebben hier foto’s gemaakt die op een kalender niet zouden misstaan! Voordat we hier naartoe zijn gegaan hebben we eerst nog nabij onze cabin nog een schitterende wandeling gemaakt, tussen eeuwenoude bomen (Pencil Pine) en prachtige vergezichten. Dit is een TOP vakantie! Naast de Wallibies hebben we zelfs de Tasmanian Devil gezien! Dat is uitzonderlijk, omdat het een zeer schuw beestje is. Het lijkt wel een safari, want ook een Echidna (soort egel met een lange snuit), Pademelon (familie van de Wallibie) en als klap op de vuurpijl een Wombat! Wat een lief beest! Verder nog bijzondere vogels! ’s Avonds hebben een “Wildlife Night Spotlight Tour” gedaan onder begeleiding van Ranger. Ook nu weer prachtige dieren gezien. Het is overweldigend allemaal! Bij terugkomst in de cabin lekker de open haard aan en gebruik gemaakt van het bubbelbad (wijntje erbij!).
Met een heerlijk gevoel veel gezien te hebben vetrekken we op maandag 5 januari 2009 weer verder. Ditmaal is de bestemming Launceston, de tweede stad na Hobart van Tassie! Via Wilmot, met zijn prachtige vergezichten, rijden we naar de havenstad Devonport. Het is een moderne plaats, die rond een haven is opgebouwd. Als je hier geen boot hebt of je wil niet per schip naar het vaste land van Australië, dan kan je beter doorrijden naar bijvoorbeeld de wijngaarden van Brady’s. Want over wijn hoef je ze hier niets te vertellen! Alle soorten, wit, rood of rosé zijn allemaal van uitstekende kwaliteit!
Een bijzondere ervaring was, vlak bij Launceston, was een kort bezoek aan Grindelwald. We kennen dat uit het Wallis gedeelte van Zwitserland. Dit plaatsje is omgericht door een stel Zwitsers en wilde het geheel in Zwitserse stijl bouwen. Huizen, kerkje, winkels etc, alles is in die stijl opgebouwd. Marja had er helemaal niets mee; ik moest er om lachen. Je kon er zelfs kaasfondue eten....
We vervolgen onze weg, paralel aan de Tamar River, naar Launceston. Nadat we hebben ingecheckt in het hotel even naar de lokale VVV voor meer info en welke bezienswaardigheden er zijn. Een mooie wandelroute over de boardwalk naar de Cataract Walk wordt aangeraden. Een prachtige gelegen park in Gorge Reserve, vrijwel direct aan de stad. Ja, als wandelaar heb je het niet slecht op Tasmanië! We nemen aan het eind een kabelbaan over de rivier heen en besluiten ditmaal een taxi terug te nemen, want het is behoorlijk ver naar het hotel terug. Na een heerlijk Australisch wijntje en prima diner besluiten we te gaan slapen.
Vandaag, 6 januari, gaan we weer naar onze volgende bestemming! Daarover later meer!
We hebben Strahan inmiddels verlaten en zijn op weg gegaan naar Cradle Mountain. Dit is een plek op Tasmanië die je gezien moet hebben. Vrienden en collega’s gingen ons al voor naar deze beroemde plek! Het ligt bijna middenin op dit eiland en ligt 138 km van Strahan. De route ernaar toe is al prachtig: hoge bomen en diepe dalen wisselen elkaar af. We maken een korte stop in het oude mijnwerkers stadje Zeehan. Het ziet eruit als een stadje in B-Western film! Het moet heel saai zijn om hier te wonen en wij verwonderen ons om de kids, die hier hun jeugd moeten slijten: er is vrijwel niets te beleven. In ieder geval schenken ze lekkere koffie in de lokale bakkerij! We naderen Cradle Mountain! Wat een ongelofelijk mooi gebied! Het staat dan ook niet voor niets op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO! We kijken onze ogen uit en zien in de verte de Cradle Mountain (1545 meter hoog) opduiken met inderdaad een beetje sneeuw rond de top! Het is een Walhalla voor wandelaars. De huisjes of cabins zijn per 2 aan elkaar gebouwd en geven absolute privacy! We bewinden ons bij Cradle Mountain Lodge! Onze cabin heeft een Spa bubbelbad, open haard, keuken en een terras. De Walibies komen nieuwsgierig kijken. Ook een moeder met een kleintje zit naar ons te turen! Wat een natuur! We besluiten meteen de wandelschoenen aan te trekken en de omgeving te verkennen. Het weer is bewolkt maar heerlijk om te wandelen!
We hopen, dat het weer goed blijft, maar in de bergen weet je het maar nooit! Vandaar dat we besluiten om toch nog een eindje richting Cradle Mountain te rijden. Dat is zo’n 14 km verderop. De berg is prima te zien, gelukkig, en maken een paar prachtige foto’s. Wat we niet wisten is dat de volgende dag het weer werkelijk super was met een strak blauwe hemel. Dus zijn we er weer naartoe gegaan en hebben een flink stuk gelopen om Lake Dove heen. We hebben hier foto’s gemaakt die op een kalender niet zouden misstaan! Voordat we hier naartoe zijn gegaan hebben we eerst nog nabij onze cabin nog een schitterende wandeling gemaakt, tussen eeuwenoude bomen (Pencil Pine) en prachtige vergezichten. Dit is een TOP vakantie! Naast de Wallibies hebben we zelfs de Tasmanian Devil gezien! Dat is uitzonderlijk, omdat het een zeer schuw beestje is. Het lijkt wel een safari, want ook een Echidna (soort egel met een lange snuit), Pademelon (familie van de Wallibie) en als klap op de vuurpijl een Wombat! Wat een lief beest! Verder nog bijzondere vogels! ’s Avonds hebben een “Wildlife Night Spotlight Tour” gedaan onder begeleiding van Ranger. Ook nu weer prachtige dieren gezien. Het is overweldigend allemaal! Bij terugkomst in de cabin lekker de open haard aan en gebruik gemaakt van het bubbelbad (wijntje erbij!).
Met een heerlijk gevoel veel gezien te hebben vetrekken we op maandag 5 januari 2009 weer verder. Ditmaal is de bestemming Launceston, de tweede stad na Hobart van Tassie! Via Wilmot, met zijn prachtige vergezichten, rijden we naar de havenstad Devonport. Het is een moderne plaats, die rond een haven is opgebouwd. Als je hier geen boot hebt of je wil niet per schip naar het vaste land van Australië, dan kan je beter doorrijden naar bijvoorbeeld de wijngaarden van Brady’s. Want over wijn hoef je ze hier niets te vertellen! Alle soorten, wit, rood of rosé zijn allemaal van uitstekende kwaliteit!
Een bijzondere ervaring was, vlak bij Launceston, was een kort bezoek aan Grindelwald. We kennen dat uit het Wallis gedeelte van Zwitserland. Dit plaatsje is omgericht door een stel Zwitsers en wilde het geheel in Zwitserse stijl bouwen. Huizen, kerkje, winkels etc, alles is in die stijl opgebouwd. Marja had er helemaal niets mee; ik moest er om lachen. Je kon er zelfs kaasfondue eten....
We vervolgen onze weg, paralel aan de Tamar River, naar Launceston. Nadat we hebben ingecheckt in het hotel even naar de lokale VVV voor meer info en welke bezienswaardigheden er zijn. Een mooie wandelroute over de boardwalk naar de Cataract Walk wordt aangeraden. Een prachtige gelegen park in Gorge Reserve, vrijwel direct aan de stad. Ja, als wandelaar heb je het niet slecht op Tasmanië! We nemen aan het eind een kabelbaan over de rivier heen en besluiten ditmaal een taxi terug te nemen, want het is behoorlijk ver naar het hotel terug. Na een heerlijk Australisch wijntje en prima diner besluiten we te gaan slapen.
Vandaag, 6 januari, gaan we weer naar onze volgende bestemming! Daarover later meer!
donderdag 1 januari 2009
G'DAY!!
In de eerste plaats een heel gelukkig en gezond 2009 gewenst!
Het hotel waar we in verblijven in Hobart is prettig! Centraal gelegen met een prachtig uitzicht op de haven. In de haven hebben we inmiddels niet één maar twee Nederlandse boten gespot, die mee hadden gedaan met de Sydney Hobart Yacht Race. Met de schipper van de Pinta-M hebben we een praatje gemaakt! Het jacht was hier naartoe gebracht door een vrachtboot! Zeilend had te lang geduurd! Voordat zo’n jacht uiteindelijk klaar is voor de race ben je wel al € 60.000 kwijt! Een dure hobby dus! Atse Blei is de eigenaar van de boot. Wellicht dat Eddy hem kent... Het andere Nederlandse jacht heet Winsome van Harry Heijst. Het is knap hoe snel ze deze race hebben afgelegd: 630 zeemijl (1170 km) in ruim 4 dagen! The Wild Oats, het jacht dat won, had de vorige 2 afleveringen ook al gewonnen. Zij hadden er 2,5 dag over gedaan... Het is een imposante jacht, die veel bekijks trekt.
Naast dat Hobart een gezellige haven heeft, heeft het ook een kunstzinnige gemeenschap. Overal zie je galerieën met schilderijen en bewerkt glas. We hebben de stad goed verkent op onze tweede en derde dag! Op 1 januari krijgen we een auto, dus nu gaat nog alles per voet! Daardoor zie je leuke, aparte en gezellige straatjes. We zijn gelopen naar Battery Point, de oude stad. Echt heel mooi, met soms een stevige klim, schitterende huizen en fantastische uitzichten! De lunch hebben we gebruikt in Nook Café, een soort van huiskamer. Verderop komen we bij Sandy Bay. Dit is de tweede haven van Hobart, maar meer voor pleziervaart. Op Salamanca Place lekker zitten borrelen in de zon! ’s Avonds werkelijk uitstekend gegeten in ons hotel. Met Kim gesproken én gezien via Skype, die ons vertelde dat het heel koud is in Nederland. Gelukkig voor diegene die van schaatsen houden...
Op Oudejaarsdag hebben we wederom een stevige wandeling gemaakt. Onderweg kwamen we bij een winkel waar ze de populaire Uggs laarzen verkopen. Dit zijn echte Australische boots, die door één familie op de markt gebracht zijn. Marja was al van plan deze te kopen, maar ze zijn hier, in het thuisland van de Uggs, zéér betaalbaar! We hebben ook nog de babyversies meegenomen! Er schijnt veel namaak te koop te zijn, voornamelijk gemaakt in China. Enfin, Marja geniet vaar haar “Uggs”!
’s Middags hebben we een boottocht langs de kust en haven gemaakt. Bijzonder was dat wij de enige gasten waren aan boord, daarom wellicht wat extra informatie van de stuurman! Terug aan land zijn we naar het Tasmanian Museum gelopen. Mooi en van alles wat!
Het is Oudejaarsavond! Het is bijzonder om zo’n avond in dit land mee te maken. Drie jaar geleden hebben we dat ook meegemaakt in Port Hedland aan de Oostkust van Australië. Doordat er zoveel festiviteiten zijn in Hobart, is het bijzonder druk op straat. Gezellig, maar het viel niet mee om een tafeltje te bemachtigen voor een lekker diner. Dat lukte uiteindelijk, waar ik een super zalm en Marja een heerlijke steak hebben gegeten. Optimale sfeer!! Opvallend hoe het personeel hier zo ongelofelijk meewerkend en rustig is, tijdens deze voor hun heel drukke avond. Om 12 uur hebben we op de rand van de haven gekeken naar een 12 minuten durend vuurwerk! Uiteraard met een glas Champagne in de hand! Het duurt in Nederland nog 10 uur voordat het daar ook 2009 is! Op (onze) Nieuwjaarsdag ’s ochtends eerst naar Dennis & Sabrina, Kim & Wiebe gebeld! Zij vierden het met vrienden! Het klonk heel gezellig! Daarna de auto, een Mercedes, opgehaald en op pad gegaan. We hadden een beste reis voor de boeg van 300 km. De wegen op Tasmanië zijn uitstekend en met de Tomtom van Wendy (hij werkt prima, Wen!) is het makkelijk rijden! Inmiddels stromen ook de smsjes binnen van vrienden en collega’s om ons een gelukkig Nieuwjaar te wensen! Heel leuk! Dank daarvoor! Grappig is ook dat Eva (Ruis) en haar man Rinus ook in Australië zijn, net als 3 jaar geleden. En het was geen afspraak! Zij blijven tot 15 februari.... de bofkonten!
We zijn op weg naar Strahan, aan de Westkant van Tasmanië. Het is een leuk klein plaatsje. Op weg ernaar toe hebben we alle weersinvloeden gehad die je maar kan bedenken: van 17 graden naar 4,5 graad; zon en enorme stortbuien. Bij één van de plaatsen waar we stopten hoorden we dat het niet uitgesloten was, dat er die nacht sneeuw zou vallen.... We zijn snel doorgereden, dat begrijp je! Nou ligt Lake St Clair op een behoorlijke hoogte en schijnt een prachtig wandelgebied te zijn. Later deze vakantie komen we daar nog terug!
We slapen vannacht in een houten hotel, nou ja.... hotel. Het is een schitterend gerenoveerd havenhuis met 12 kamers. De sfeer in heel gemoedelijk en je mag alles opschrijven wat je gebruikt. Da’s prettig, want de enorme wijnkelder heeft schitterende wijnen liggen. Je mag het daar zelf wegpakken, noteren en drinken natuurlijk! Het is opvallend hoe gastvrij de Australiërs zijn, iets dat ons heel erg aanspreekt, ook in het verkeer! Het moet een genot zijn hier te wonen! Bovendien hebben zij als één van de weinige landen geen echte last van de kredietcrisis, volgens zeggen.
Het is vrijdag 2 januari en we hebben, vanuit Nederland, een cruise geboekt op de Gordon River. ’s Ochtends om 8.30 vertrekken we uit de haven van Strahan. Het schip is een catamaran met ca.120 mensen aan boord. Op het bovendek zijn een soort vliegtuigstoelen opgesteld waarop je een prachtige view naar buiten hebt. De vaart is 120 km en het schip gaat ook nog een stukje de zee op om daarna af te zakken naar de Gordon River. De bediening is geweldig en we zaten om 10 uur al aan de wijn! Hapjes, toastjes en een meer dan uitgebreide warme lunch met oa zalm en van alles en nog wat. Het is wederom een dag met veel zonneschijn, afgewisseld met behoorlijke buien. Gelukkig hebben we er geen echt last van: steeds als er buiten wat doen is, is het droog! Zo ook bij de dolfijnen die mee zwommen met onze boot. Of toen we aan land gingen bij een soort “rainforrest”. Werkelijk schitterend! Prachtige natuur en ook nog een behoorlijk grote slang gezien. Helaas geen Tasmanian Devil... Dit diertje ziet er gevaarlijk uit en komt alleen op Tasmanië voor, maar is onschuldig! Je komt ‘m wel op veel kaarten tegen! Op de terugreis naar de haven hebben we ook een klein eiland, Sarah Island, aangedaan. Hier werden zo’n 180 jaar geleden gedetineerden vastgezet. Zij moesten voornamelijk boten bouwen voor de overheid! Nu zijn er alleen nog ruïnes. Er werd gezegd, dat je er nooit levend vanaf zou komen.... Het is enkele gevangenen toch gelukt! Aan land gekomen hebben we eerst dit stukje op internet gezet. Niet overal hier op Tasmanië is een internet verbinding. Dus het kan soms even duren voordat we weer wat kunnen plaatsen.
Zoals jullie lezen vermaken wij ons prima! Tot de volgende nieuwsbrief!
Het hotel waar we in verblijven in Hobart is prettig! Centraal gelegen met een prachtig uitzicht op de haven. In de haven hebben we inmiddels niet één maar twee Nederlandse boten gespot, die mee hadden gedaan met de Sydney Hobart Yacht Race. Met de schipper van de Pinta-M hebben we een praatje gemaakt! Het jacht was hier naartoe gebracht door een vrachtboot! Zeilend had te lang geduurd! Voordat zo’n jacht uiteindelijk klaar is voor de race ben je wel al € 60.000 kwijt! Een dure hobby dus! Atse Blei is de eigenaar van de boot. Wellicht dat Eddy hem kent... Het andere Nederlandse jacht heet Winsome van Harry Heijst. Het is knap hoe snel ze deze race hebben afgelegd: 630 zeemijl (1170 km) in ruim 4 dagen! The Wild Oats, het jacht dat won, had de vorige 2 afleveringen ook al gewonnen. Zij hadden er 2,5 dag over gedaan... Het is een imposante jacht, die veel bekijks trekt.
Naast dat Hobart een gezellige haven heeft, heeft het ook een kunstzinnige gemeenschap. Overal zie je galerieën met schilderijen en bewerkt glas. We hebben de stad goed verkent op onze tweede en derde dag! Op 1 januari krijgen we een auto, dus nu gaat nog alles per voet! Daardoor zie je leuke, aparte en gezellige straatjes. We zijn gelopen naar Battery Point, de oude stad. Echt heel mooi, met soms een stevige klim, schitterende huizen en fantastische uitzichten! De lunch hebben we gebruikt in Nook Café, een soort van huiskamer. Verderop komen we bij Sandy Bay. Dit is de tweede haven van Hobart, maar meer voor pleziervaart. Op Salamanca Place lekker zitten borrelen in de zon! ’s Avonds werkelijk uitstekend gegeten in ons hotel. Met Kim gesproken én gezien via Skype, die ons vertelde dat het heel koud is in Nederland. Gelukkig voor diegene die van schaatsen houden...
Op Oudejaarsdag hebben we wederom een stevige wandeling gemaakt. Onderweg kwamen we bij een winkel waar ze de populaire Uggs laarzen verkopen. Dit zijn echte Australische boots, die door één familie op de markt gebracht zijn. Marja was al van plan deze te kopen, maar ze zijn hier, in het thuisland van de Uggs, zéér betaalbaar! We hebben ook nog de babyversies meegenomen! Er schijnt veel namaak te koop te zijn, voornamelijk gemaakt in China. Enfin, Marja geniet vaar haar “Uggs”!
’s Middags hebben we een boottocht langs de kust en haven gemaakt. Bijzonder was dat wij de enige gasten waren aan boord, daarom wellicht wat extra informatie van de stuurman! Terug aan land zijn we naar het Tasmanian Museum gelopen. Mooi en van alles wat!
Het is Oudejaarsavond! Het is bijzonder om zo’n avond in dit land mee te maken. Drie jaar geleden hebben we dat ook meegemaakt in Port Hedland aan de Oostkust van Australië. Doordat er zoveel festiviteiten zijn in Hobart, is het bijzonder druk op straat. Gezellig, maar het viel niet mee om een tafeltje te bemachtigen voor een lekker diner. Dat lukte uiteindelijk, waar ik een super zalm en Marja een heerlijke steak hebben gegeten. Optimale sfeer!! Opvallend hoe het personeel hier zo ongelofelijk meewerkend en rustig is, tijdens deze voor hun heel drukke avond. Om 12 uur hebben we op de rand van de haven gekeken naar een 12 minuten durend vuurwerk! Uiteraard met een glas Champagne in de hand! Het duurt in Nederland nog 10 uur voordat het daar ook 2009 is! Op (onze) Nieuwjaarsdag ’s ochtends eerst naar Dennis & Sabrina, Kim & Wiebe gebeld! Zij vierden het met vrienden! Het klonk heel gezellig! Daarna de auto, een Mercedes, opgehaald en op pad gegaan. We hadden een beste reis voor de boeg van 300 km. De wegen op Tasmanië zijn uitstekend en met de Tomtom van Wendy (hij werkt prima, Wen!) is het makkelijk rijden! Inmiddels stromen ook de smsjes binnen van vrienden en collega’s om ons een gelukkig Nieuwjaar te wensen! Heel leuk! Dank daarvoor! Grappig is ook dat Eva (Ruis) en haar man Rinus ook in Australië zijn, net als 3 jaar geleden. En het was geen afspraak! Zij blijven tot 15 februari.... de bofkonten!
We zijn op weg naar Strahan, aan de Westkant van Tasmanië. Het is een leuk klein plaatsje. Op weg ernaar toe hebben we alle weersinvloeden gehad die je maar kan bedenken: van 17 graden naar 4,5 graad; zon en enorme stortbuien. Bij één van de plaatsen waar we stopten hoorden we dat het niet uitgesloten was, dat er die nacht sneeuw zou vallen.... We zijn snel doorgereden, dat begrijp je! Nou ligt Lake St Clair op een behoorlijke hoogte en schijnt een prachtig wandelgebied te zijn. Later deze vakantie komen we daar nog terug!
We slapen vannacht in een houten hotel, nou ja.... hotel. Het is een schitterend gerenoveerd havenhuis met 12 kamers. De sfeer in heel gemoedelijk en je mag alles opschrijven wat je gebruikt. Da’s prettig, want de enorme wijnkelder heeft schitterende wijnen liggen. Je mag het daar zelf wegpakken, noteren en drinken natuurlijk! Het is opvallend hoe gastvrij de Australiërs zijn, iets dat ons heel erg aanspreekt, ook in het verkeer! Het moet een genot zijn hier te wonen! Bovendien hebben zij als één van de weinige landen geen echte last van de kredietcrisis, volgens zeggen.
Het is vrijdag 2 januari en we hebben, vanuit Nederland, een cruise geboekt op de Gordon River. ’s Ochtends om 8.30 vertrekken we uit de haven van Strahan. Het schip is een catamaran met ca.120 mensen aan boord. Op het bovendek zijn een soort vliegtuigstoelen opgesteld waarop je een prachtige view naar buiten hebt. De vaart is 120 km en het schip gaat ook nog een stukje de zee op om daarna af te zakken naar de Gordon River. De bediening is geweldig en we zaten om 10 uur al aan de wijn! Hapjes, toastjes en een meer dan uitgebreide warme lunch met oa zalm en van alles en nog wat. Het is wederom een dag met veel zonneschijn, afgewisseld met behoorlijke buien. Gelukkig hebben we er geen echt last van: steeds als er buiten wat doen is, is het droog! Zo ook bij de dolfijnen die mee zwommen met onze boot. Of toen we aan land gingen bij een soort “rainforrest”. Werkelijk schitterend! Prachtige natuur en ook nog een behoorlijk grote slang gezien. Helaas geen Tasmanian Devil... Dit diertje ziet er gevaarlijk uit en komt alleen op Tasmanië voor, maar is onschuldig! Je komt ‘m wel op veel kaarten tegen! Op de terugreis naar de haven hebben we ook een klein eiland, Sarah Island, aangedaan. Hier werden zo’n 180 jaar geleden gedetineerden vastgezet. Zij moesten voornamelijk boten bouwen voor de overheid! Nu zijn er alleen nog ruïnes. Er werd gezegd, dat je er nooit levend vanaf zou komen.... Het is enkele gevangenen toch gelukt! Aan land gekomen hebben we eerst dit stukje op internet gezet. Niet overal hier op Tasmanië is een internet verbinding. Dus het kan soms even duren voordat we weer wat kunnen plaatsen.
Zoals jullie lezen vermaken wij ons prima! Tot de volgende nieuwsbrief!
Abonneren op:
Posts (Atom)
