G'DAY!!

In de eerste plaats een heel gelukkig en gezond 2009 gewenst!
Het hotel waar we in verblijven in Hobart is prettig! Centraal gelegen met een prachtig uitzicht op de haven. In de haven hebben we inmiddels niet één maar twee Nederlandse boten gespot, die mee hadden gedaan met de Sydney Hobart Yacht Race. Met de schipper van de Pinta-M hebben we een praatje gemaakt! Het jacht was hier naartoe gebracht door een vrachtboot! Zeilend had te lang geduurd! Voordat zo’n jacht uiteindelijk klaar is voor de race ben je wel al € 60.000 kwijt! Een dure hobby dus! Atse Blei is de eigenaar van de boot. Wellicht dat Eddy hem kent... Het andere Nederlandse jacht heet Winsome van Harry Heijst. Het is knap hoe snel ze deze race hebben afgelegd: 630 zeemijl (1170 km) in ruim 4 dagen! The Wild Oats, het jacht dat won, had de vorige 2 afleveringen ook al gewonnen. Zij hadden er 2,5 dag over gedaan... Het is een imposante jacht, die veel bekijks trekt.
Naast dat Hobart een gezellige haven heeft, heeft het ook een kunstzinnige gemeenschap. Overal zie je galerieën met schilderijen en bewerkt glas. We hebben de stad goed verkent op onze tweede en derde dag! Op 1 januari krijgen we een auto, dus nu gaat nog alles per voet! Daardoor zie je leuke, aparte en gezellige straatjes. We zijn gelopen naar Battery Point, de oude stad. Echt heel mooi, met soms een stevige klim, schitterende huizen en fantastische uitzichten! De lunch hebben we gebruikt in Nook Café, een soort van huiskamer. Verderop komen we bij Sandy Bay. Dit is de tweede haven van Hobart, maar meer voor pleziervaart. Op Salamanca Place lekker zitten borrelen in de zon! ’s Avonds werkelijk uitstekend gegeten in ons hotel. Met Kim gesproken én gezien via Skype, die ons vertelde dat het heel koud is in Nederland. Gelukkig voor diegene die van schaatsen houden...
Op Oudejaarsdag hebben we wederom een stevige wandeling gemaakt. Onderweg kwamen we bij een winkel waar ze de populaire Uggs laarzen verkopen. Dit zijn echte Australische boots, die door één familie op de markt gebracht zijn. Marja was al van plan deze te kopen, maar ze zijn hier, in het thuisland van de Uggs, zéér betaalbaar! We hebben ook nog de babyversies meegenomen! Er schijnt veel namaak te koop te zijn, voornamelijk gemaakt in China. Enfin, Marja geniet vaar haar “Uggs”!
’s Middags hebben we een boottocht langs de kust en haven gemaakt. Bijzonder was dat wij de enige gasten waren aan boord, daarom wellicht wat extra informatie van de stuurman! Terug aan land zijn we naar het Tasmanian Museum gelopen. Mooi en van alles wat!
Het is Oudejaarsavond! Het is bijzonder om zo’n avond in dit land mee te maken. Drie jaar geleden hebben we dat ook meegemaakt in Port Hedland aan de Oostkust van Australië. Doordat er zoveel festiviteiten zijn in Hobart, is het bijzonder druk op straat. Gezellig, maar het viel niet mee om een tafeltje te bemachtigen voor een lekker diner. Dat lukte uiteindelijk, waar ik een super zalm en Marja een heerlijke steak hebben gegeten. Optimale sfeer!! Opvallend hoe het personeel hier zo ongelofelijk meewerkend en rustig is, tijdens deze voor hun heel drukke avond. Om 12 uur hebben we op de rand van de haven gekeken naar een 12 minuten durend vuurwerk! Uiteraard met een glas Champagne in de hand! Het duurt in Nederland nog 10 uur voordat het daar ook 2009 is! Op (onze) Nieuwjaarsdag ’s ochtends eerst naar Dennis & Sabrina, Kim & Wiebe gebeld! Zij vierden het met vrienden! Het klonk heel gezellig! Daarna de auto, een Mercedes, opgehaald en op pad gegaan. We hadden een beste reis voor de boeg van 300 km. De wegen op Tasmanië zijn uitstekend en met de Tomtom van Wendy (hij werkt prima, Wen!) is het makkelijk rijden! Inmiddels stromen ook de smsjes binnen van vrienden en collega’s om ons een gelukkig Nieuwjaar te wensen! Heel leuk! Dank daarvoor! Grappig is ook dat Eva (Ruis) en haar man Rinus ook in Australië zijn, net als 3 jaar geleden. En het was geen afspraak! Zij blijven tot 15 februari.... de bofkonten!
We zijn op weg naar Strahan, aan de Westkant van Tasmanië. Het is een leuk klein plaatsje. Op weg ernaar toe hebben we alle weersinvloeden gehad die je maar kan bedenken: van 17 graden naar 4,5 graad; zon en enorme stortbuien. Bij één van de plaatsen waar we stopten hoorden we dat het niet uitgesloten was, dat er die nacht sneeuw zou vallen.... We zijn snel doorgereden, dat begrijp je! Nou ligt Lake St Clair op een behoorlijke hoogte en schijnt een prachtig wandelgebied te zijn. Later deze vakantie komen we daar nog terug!
We slapen vannacht in een houten hotel, nou ja.... hotel. Het is een schitterend gerenoveerd havenhuis met 12 kamers. De sfeer in heel gemoedelijk en je mag alles opschrijven wat je gebruikt. Da’s prettig, want de enorme wijnkelder heeft schitterende wijnen liggen. Je mag het daar zelf wegpakken, noteren en drinken natuurlijk! Het is opvallend hoe gastvrij de Australiërs zijn, iets dat ons heel erg aanspreekt, ook in het verkeer! Het moet een genot zijn hier te wonen! Bovendien hebben zij als één van de weinige landen geen echte last van de kredietcrisis, volgens zeggen.
Het is vrijdag 2 januari en we hebben, vanuit Nederland, een cruise geboekt op de Gordon River. ’s Ochtends om 8.30 vertrekken we uit de haven van Strahan. Het schip is een catamaran met ca.120 mensen aan boord. Op het bovendek zijn een soort vliegtuigstoelen opgesteld waarop je een prachtige view naar buiten hebt. De vaart is 120 km en het schip gaat ook nog een stukje de zee op om daarna af te zakken naar de Gordon River. De bediening is geweldig en we zaten om 10 uur al aan de wijn! Hapjes, toastjes en een meer dan uitgebreide warme lunch met oa zalm en van alles en nog wat. Het is wederom een dag met veel zonneschijn, afgewisseld met behoorlijke buien. Gelukkig hebben we er geen echt last van: steeds als er buiten wat doen is, is het droog! Zo ook bij de dolfijnen die mee zwommen met onze boot. Of toen we aan land gingen bij een soort “rainforrest”. Werkelijk schitterend! Prachtige natuur en ook nog een behoorlijk grote slang gezien. Helaas geen Tasmanian Devil... Dit diertje ziet er gevaarlijk uit en komt alleen op Tasmanië voor, maar is onschuldig! Je komt ‘m wel op veel kaarten tegen! Op de terugreis naar de haven hebben we ook een klein eiland, Sarah Island, aangedaan. Hier werden zo’n 180 jaar geleden gedetineerden vastgezet. Zij moesten voornamelijk boten bouwen voor de overheid! Nu zijn er alleen nog ruïnes. Er werd gezegd, dat je er nooit levend vanaf zou komen.... Het is enkele gevangenen toch gelukt! Aan land gekomen hebben we eerst dit stukje op internet gezet. Niet overal hier op Tasmanië is een internet verbinding. Dus het kan soms even duren voordat we weer wat kunnen plaatsen.
Zoals jullie lezen vermaken wij ons prima! Tot de volgende nieuwsbrief!